پاییز به اخبار گوش نمی‌کند؛ می‌پیچد به پای تقویم، نه مرزی را به رسمیت می‌شناسد و نه خانه و کمپ موقت برایش تفاوتی دارد.
مثل یک گله وحشی می‌دود روی زمین و لحظه‌ای سربرنمی‌گرداند از دویدن بی‌وقفه‌اش.
برای پاییز فرقی نمی‌کند که گروهی از محترم‌ترین و پاک‌ترین انسان‌ها پشت مرزی مانده باشند و نه راه پس داشته باشند و نه راه پیش…
پاییز به خانه همسایه ما رسیده؛ همسایه‌ای که عزیز است؛ همسایه‌ای که هیچ‌وقت دیوارهای مرئی و نامرئی او را از ما و ما را از او بیگانه نکرده.
رسم همسایگی که ما از بزرگانمان آموختیم بر این پایه شکل گرفته که:«الجارُ ثُمَّ الدّار» اول همسایه و آنگاه خانه خود؛ پس حالا که پاییز و جنگ به ساقه درخت همسایه افتاده وظیفه همه ما است که دست دراز کنیم برای مدد رساندن به یاران جانی خود.
در همین راستا تشکل‌های دانشجویی دانشگاه فردوسی برای تامین مایحتاج اولیه عزیزان مستقر در کمپ‌های مرزی «میلک» از طریق همکاری با یکی از خیریه‌های معتبر مستقر در منطقه، اقدام به جمع‌آوری کمک‌های مالی کردند.
